Wycieczka do Warszawy

Jako społeczność osób niepełnosprawnych ŚDS zwiedziliśmy już wiele pięknych miast i urokliwych miejsc. Przyszedł teraz czas na naszą piękną stolicę. Dnia 5 września wyruszyliśmy na dwudniową wycieczkę do Warszawy. Program wycieczki został tak ułożony byśmy mogli jak najwięcej zobaczyć w tak krótkim czasie, pomagał nam w tym przewodnik.

Pierwszy dzień wycieczki rozpoczęlismy wizytą na lotnisku im. F. Chopina. Widzieliśmy kasy biletowe, odprawy przed lotem a na tarasie widokowym startujące i lądujące samoloty pasażerskie. Z lotniska pojechaliśmy pod Pałac Kultury i Nauki. Windą wjechaliśmy na trzydzieste piętro, a z tamtąd oglądalismy panoramę miasta. Kolejnymi punktami zwiedzania były: Belweder, Łazienki Królewskie, Grób Nieznanego Żołnierza oraz pomnik poświęcony ofiarom katastrofy smoleńskiej. W Łazienkach królewskich spacerując ścieżkami oraz alejkami wśród drzew, krzewów i kwiatów widzieliśmy Pałac na Wyspie, Pałac Myśliwski, Amfiteatr. Jako goście Łazienek Królewskich mogliśmy przy pomniku Chopina usłyszeć jego muzykę z grającej ławki. Zmęczeni, ale pełni wrażeń po pierwszym dniu zwiedzania pojechaliśmy do hotelu. Drugi dzień wizyty w stolicy był również atrakcyjny. Zaczęliśmy go zwiedzaniem Muzeum Powstania Warszawskiego. Tam mieliśmy możliwość zobaczenia na własne oczy pamiątek pozostałych po powstaniu. Muzeum zrobiło na nas duże wrażenie. Dowiedzieliśmy się wiele ciekawych faktów o Powstaniu Warszawskim, o tym jak powstało, kto brał w nim udział, jakie było życie mieszkańców pod okupacją niemiecką i w czasie trwania powstania. Ekspozycja została tak ułożona, aby zwiedzający mogli zobaczyć chronologie wydarzeń. Mogliśmy wczuć się w położenie mieszkańców Warszawy, poczuć terror tamtych czasów. Oglądaliśmy zdjęcia, filmy archiwalne, słuchaliśmy nagranych wspomnień powstańców, widzieliśmy broń, ułożone na wzór tamtych mogiły. Przeszliśmy replikami kanałów by poczuć namiastkę tego co czuli powstańcy, gdy kanały były ostatnią drogą przemieszczania się i drogą ucieczki. Patrząc dzisiaj na Syrenkę Warszawską będziemy pamiętali, że twarz syrenki to twarz uczestniczki powstania, żołnierza AK, poetki, harcerki i pielęgniarki o pseudominie Danuta. Po zwiedzeniu muzeum udaliśmy się do stacji metra, a tam podziemny pociąg zawiózł nas na Starówkę. Zwiedzając Stare Miasto podziwialiśmy architekturę budynków, Zamek Królewski, widzieliśmy małą Syrenkę i pomnik Małego Powstańca. Ostatnim miejscem, które zwiedziliśmy był panteon Warszawy - Stare Powązki. Przekraczając bramę św. Honoraty weszliśmy w alejki jednej z najstarszych nekropolii stolicy. Wśród około jednego miliona osób pochowanych na cmentarzu jest wielu znanych i zasłużonych Polek i Polaków. Chodząc miedzy pomnikami, grobowcami, idąc wzdłuż Katakumb i Aleją Zasłużonych widzieliśmy groby pisarzy, poetów, malarzy, muzyków, aktorów, ludzi nauki. Pomniki, grobowce, dostojne rzeźby i płaskorzeźby wzbudzały w nas zachwyt i zadumę nad przemijaniem życia. Na niektórych pomnikach zapaliliśmy znicze. Pokonaliśmy wiele schodów, podjeżdzaliśmy windami, by móc zobaczyć jak najwięcej i udało się. Zmęczeni, ale zadowoleni wróciliśmy do domów.